Inhoudsopgave
Advertenties
De RLB-pulsgolf van ZOLL toonde een superieur vermogen om een pediatrisch varkensmodel te
defibrilleren bij <90% van de D50-energie die nodig is voor een BTE-pulsgolf (D50-energie: RLB 25,6
± 15,7 J, BTE 28,6 ±17,0 J, P ? 0,0232; D90-energie: RLB 32,6 ± 19,1 J, BTE 37,8 ±23,2 J, P ? 0.0228).
De veranderingen in het ST-segment op het ECG (mV) en de LV-drukveranderingen (dP/dt) na een
defibrillatieschok werden vergeleken van de RLB-pulsgolf en BTE-pulsgolf. De RLB-pulsgolf had een
gemiddelde stijging van het ST-segment boven de nulmeting van 0,138 ± 0,136 mV (N=401 schokken)
in vergelijking met de toename van het gemiddelde van de BTE-pulsgolf van 0,146 ± 0,148 mV (N=396
schokken). De RLB-golfvorm had een gemiddelde dP/dt bij een drempelwaarde van 40 mmHg (het
tijdspunt waarop de bloeddruk van het dier 40 mmHg spontaan overschreed) van 1987 ± 411 mmHg/s
(N=496 schokken) vergeleken met de gemiddelde dP/dt van 2034 ± 425 mmHg/s (N=496 schokken) bij
de BTE-pulsgolf.
Gepubliceerde klinische gegevens
Aanvullende klinische gegevens werden opgenomen met PMA-toepassing P160015 ter ondersteuning
van gebruik buiten het ziekenhuis van de rechtlijnige bifasische pulsgolf van ZOLL. De gegevens van
Hess et al in Resuscitation (82 (2011) 685–689) worden als voldoende beschouwd voor de
ondersteuning van de defibrillatiepulsgolf van ZOLL buiten een ziekenhuis. Het daaruit voortvloeiende
klinische artikel "Performance of a rectilinear biphasic waveform in defibrillation of presenting and
recurrent ventricular fibrillation: A prospective multicenter study" is opgenomen in PMA-toepassing
P160015. Hieronder vindt u een samenvatting van het onderzoek:
Doelstellingen: Voor het onderzoek werd de hypothese getest dat het succes van de schok verschilt bij
eerste en terugkerende episodes van ventriculaire fibrillatie (VF).
Methoden: Van september 2008 tot maart 2010 werden patiënten met een hartstilstand met VF als het
eerste ritme buiten het ziekenhuis in 9 onderzoekscentra gedefibrilleerd door paramedici die een
rechtlijnige bifasische pulsgolf gebruikten. Geslaagd schokken werd gedefinieerd als stoppen van VF
5 sec. na de schok. Voor het onderzoek werd gebruik gemaakt van analyse met gegeneraliseerde
schattingsvergelijking ter bepaling van het verband tussen schoktype (eerste vs. defibrillatie) en
geslaagd schokken.
Resultaten: Vierennegentig patiënten kwamen met VF. De gemiddelde leeftijd was 65,4 jaar, 78,7%
was man en bij 80,9% waren omstanders getuigen. VF recidiveerde bij 75 (79,8%). Er werden 338
schokken toegediend voor eerste (n = 90) of recidiverende (n = 248) VF beschikbaar voor analyse.
Eerste schokken stopten VF bij 79/90 (89,8 %) en achtereenvolgende schokken bij 209/248 (84,3%).
De odds ratio (OR) voor GEE voor schoktype was 1,37 (95% BI 0,68–2,74). Na correctie voor
potentiële verstorende variabelen bleef de OR voor schoktype niet-significant (1,33, 95% BI 0,60-2,53).
Bij het onderzoek werd geen significant verschil waargenomen in ROSC (54,7% versus 52,6%,
absoluut verschil 2,1%, p = 0,87) of overleving zonder neurologische schade tot ontslag uit het
ziekenhuis (21,9% versus 33,3%, absoluut verschil 11,4%, p = 0,31) tussen degenen met en zonder
recidiverende VF.
Conclusies: Opgetreden VF werd in 87,8% van de gevallen gestopt met één schok. Bij het onderzoek
werd geen significant verschil waargenomen in de frequentie van geslaagd schokken tussen eerste
versus recidiverende VF. VF recidiveerde bij het merendeel van de patiënten en had geen ongewenst
effect op het succes van de schokken, ROSC of de overlevingskans.
44
ZOLL AED Plus Handleiding voor de beheerder
Advertenties
Inhoudsopgave
Probleemoplossen
