Inhoudsopgave
Advertenties
Resultaten van klinisch onderzoek met de M Series-
bifasische pulsgolf
De effectiviteit van de rechtlijnige bifasische pulsgolf van ZOLL is klinisch getest tijdens een
defibrillatiestudie bij VF (ventriculaire fibrillatie) en VT (ventriculaire tachycardie). Er is in eerste instantie
een haalbaarheidsstudie uitgevoerd naar defibrillatie van VF/VT (n=20) bij twee afzonderlijke groepen
patiënten ten behoeve van een veilige pulsgolf en energieselectie. Vervolgens is er een afzonderlijk,
multicentrisch, gerandomiseerd klinisch onderzoek gedaan naar de doeltreffendheid van de pulsgolf.
Hieronder vindt u een beschrijving van dit onderzoek. Het onderzoek is uitgevoerd met defibrillatiesystemen
van ZOLL, bestaande uit defibrillators van ZOLL, de rechtlijnige bifasische pulsgolf van ZOLL en
multifunctionele elektroden van ZOLL.
Gerandomiseerd multicentrisch klinisch onderzoek naar defibrillatie bij
VF (ventriculaire fibrillatie) en VT (ventriculaire tachycardie)
Overzicht: Defibrillatie met de rechtlijnige bifasische pulsgolf van ZOLL werd op doeltreffendheid
vergeleken met een monofasische gedempte sinusgolf in een prospectief, gerandomiseerd,
multicentrisch onderzoek onder patiënten die vanwege VF/VT ventrikeldefibrillatie ondergingen
tijdens elektrofysiologisch onderzoek, ICD-implantatie en tests. In totaal hebben 194 patiënten aan
het onderzoek deelgenomen. Tien (10) patiënten voldeden niet aan de vastgestelde criteria en zijn
derhalve niet in de analyse opgenomen.
Doelstellingen: Het primaire doel van dit onderzoek was om de doeltreffendheid van de eerste
schok met de rechtlijnige bifasische pulsgolf bij 120 J te vergelijken met een monofasische pulsgolf bij
200 J. Het secundaire doel van de studie was om de doeltreffendheid van de totale serie schokken met
de rechtlijnige bifasische pulsgolf (drie opeenvolgend: 120 J, 150 J en 170 J) te vergelijken met die van
een monofasische pulsgolf (drie opeenvolgend: 200 J, 300 J en 360 J). Een significantieniveau van
p=0,05 of minder werd met de exacte test van Fischer als statistisch significant beschouwd. Verschillen
tussen de twee pulsgolven werden ook als statistisch significant beschouwd wanneer het gebruikelijke
betrouwbaarheidsinterval van 95% of het door de AHA aanbevolen betrouwbaarheidsinterval van
90%* tussen de twee golfvormen groter was dan 0%.
Resultaten: De onderzoekspopulatie van 184 patiënten had een gemiddelde leeftijd van 63
143 patiënten waren van het mannelijke geslacht. Er heeft zich geen schade of letstel voorgedaan die in
relatie kan worden gebracht met het onderzoek.
De eerste schok, eerste inductie-effectiviteit van de bifasische schokken bij 120 J was 99% versus 93%
voor de monofasische schokken bij 200 J (p=0,0517, betrouwbaarheidsinterval van 95% voor het
verschil van -2,7% tot 16,5% en betrouwbaarheidsinterval van 90% voor het verschil van -1,01%
tot 15,3%).
Succesvolle defibrillatie werd bij rechtlijnige bifasische schokken bereikt met 58% minder toegediende
stroom dan bij monofasische schokken (14
Het verschil in effectiviteit tussen de rechtlijnige bifasische en de monofasische schokken was groter
bij patiënten met een hoge transthoracale weerstand (meer dan 90 Ohm). De eerste schok, eerste
inductie-effectiviteit van de bifasische schokken was 100% versus 63% voor de monofasische schokken
bij patiënten met een hoge weerstand (p=0,02; betrouwbaarheidsinterval van 95% voor het verschil van
-0,021% tot 0,759% en betrouwbaarheidsinterval van 90% voor het verschil van 0,037% tot 0,706%).
Voor één patiënt was er een tweede bifasische schok van 150 J nodig om 100% effectiviteit te bereiken
versus 6 patiënten waarbij monofasische schokken tot 360 J nodig waren voor een totale
defibrillatie-effectiviteit van 100%.
42
±
±
1 versus 33
7 A, p=0,0001).
ZOLL AED Plus Handleiding voor de beheerder
±
14 jaar.
Advertenties
Inhoudsopgave
Probleemoplossen
