Spoina ciągła lub spawanie ciągłe
Palnik ciągnie się od spoiny (rys. S). Rezul-
tat: Głębokość wypalania jest większa,
szerokość spoiny jest mniejsza, górna część
spoiny jest wyższa, a tolerancja błędów
spoiny jest mniejsza.
Połączenia spawane
Istnieją dwa podstawowe rodzaje połą-
czenia w technologii spawania: spawanie
czołowe (naroże zewnętrzne) i pachwinowe
(naroże wewnętrzne i zakładkowe).
Czołowe połączenia spawane
W przypadku połączeń spawanych czo-
łowych o grubości do 2 mm krawędzie są
całkowicie dosuwane do siebie.
Przy większych grubościach należy ustawić
odstęp 0,5–4 mm. Idealny odstęp zależy od
spawanego materiału (aluminium lub stal),
składu materiału oraz wybranego rodzaju
spawania. Odstęp należy ustalić na podsta-
wie spawania na próbce materiału.
Płaskie czołowe połączenia
spawane
Spawy powinny być wykonywane bez prze-
rwy oraz z dostateczną głębokością wnika-
nia, dlatego szczególnie ważne jest dobre
przygotowanie. Czynniki, które mają wpływ
na jakość rezultatów spawania to: natężenie
prądu, odległość pomiędzy krawędziami
spawu, nachylenie palnika i odpowiednia
średnica drutu spawalniczego. Im bardziej
pionowo trzymany jest palnik względem
obrabianego elementu, tym większa jest
głębokość wnikania i odwrotnie.
S
126
PL
Aby zapobiec odkształceniom, które mogą
pojawić się podczas utwardzania się
materiału, lub aby je zmniejszyć, dobrze
jest unieruchomić obrabiany element
odpowiednim przyrządem. Należy uni-
kać usztywniania spawanej struktury, aby
zapobiegać pękaniu spawów. Te trudności
można zmniejszyć, jeśli istnieje możliwość
takiego obrócenia obrabianego elementu,
aby przeprowadzać spawanie w dwóch
przeciwległych przejściach.
Połączenia spawane na narożniku
zewnętrznym
Przygotowanie do tego rodzaju spawania
jest bardzo proste (rys. T, U).
T
U
Przy grubszych materiałach nie jest ono
jednak konieczne. W takim przypadku lepiej
jest przygotować połączenie, jak przedsta-
wiono poniżej, w którym krawędź płyty jest
ukosowana (rys. V).