Inhoudsopgave
Advertenties
om complexere structuren dan ooit te maken, waardoor aanzienlijk kan worden bespaard op (assemblage)tijd en
materiaal.
Er kunnen ook semi-automatische methoden voor nieuwe ontwerpen worden gebruikt voor vergelijkbare of
zelfs betere onderdeeloptimalisaties, bijvoorbeeld door de objecten uit te hollen, in de onderdelen rasters op te
nemen of algoritmes voor het optimaliseren van topologieën toe te passen. Hieronder vindt u een overzicht van
deze strategieën en elk van deze strategieën wordt kort beschreven in de volgende gedeelten. Deze kunnen
natuurlijk ook worden gecombineerd voor een nog aanzienlijkere massabeperking.
Uithollen
Deze methode bestaat uit het uithollen van het CAD-bestand door middel van een geautomatiseerd proces
(ingebouwd in HP SmartStream 3D en andere professionele software). Dit kan heel snel en is zeer eenvoudig.
Hierbij wordt de massa van een onderdeel aanzienlijk verlaagd, maar dit gaat ten koste van de mechanische
integriteit, aangezien de hoeveelheid gesmolten materiaal afneemt. De prestaties van het onderdeel ten
opzichte van het volledig vaste ontwerp zijn uiteindelijk ook afhankelijk van de resterende wanddikte en de
hoeveelheid niet-samengesmolten materiaal die achterblijft in het onderdeel.
De minimaal aanbevolen wanddikte is 2 mm, maar met dikkere wanden worden hogere mechanische
●
eigenschappen bereikt. De optimale keuze is afhankelijk van de toepassing.
Voor een optimale materiaalverwijdering, wat belangrijk is om het gewicht zoveel mogelijk omlaag te
●
krijgen, wordt het aanbevolen om twee afvoeropeningen met een minimale diameter van 5 mm in
tegenoverliggende zijden van het onderdeel te maken.
Als er geen afvoeropeningen zijn, kan niet-samengesmolten materiaal in het onderdeel achterblijven. Dit
●
resulteert in zwaardere en meer bestendige onderdelen in vergelijking met de volledig uitgeholde optie.
Hoewel licht, is het onderdeel echter wel zwakker dan de niet-uitgeholde versie. Het verschil in gewicht
komt door het verschil in dichtheid tussen samengesmolten en niet-samengesmolten materiaal. Door
materiaal achter te laten in een onderdeel, bespaart u ook naverwerkingstijd.
Rasterstructuren
Bij deze methode wordt een onderdeel uitgehold en wordt deze dichte massa vervangen door een
rasterstructuur die mechanische integriteit biedt op basis van de collectieve actie van een groot aantal stijve
cellen. Het voordeel van deze methode is dat hiermee een hogere fractie van de mechanische eigenschappen
van het volledig vaste onderdeel behouden kan blijven dan met een hol onderdeel, maar de massa en kosten wel
aanzienlijk kunnen worden verlaagd. Dit herontwerp is ook een snel proces dat kan worden geautomatiseerd
met professionele software. De belangrijkste ontwerpparameters in deze gevallen zijn geometrie en de verdeling
van de rastercellen, de dikte van de rasterelementen, de wanddikte voor ingesloten rasters en de aanwezigheid
van niet-samengesmolten materiaal.
134 Hoofdstuk 16 Optimaliseren van de afdrukkwaliteit
NLWW
Advertenties
Inhoudsopgave
Probleemoplossen
