Inhoudsopgave
Advertenties
Appendix A: Werkingsprincipes
Pulsoximetrie in het kort
PULSOXIMETRIE IN HET KORT
Pulsoximetrie is gebaseerd op twee principes: dat oxyhemo-
globine en deoxyhemoglobine een verschillende absorptie van
rood en infrarood licht te zien geven (spectrofotometrie) en dat de
in het weefsel aanwezige hoeveelheid arterieel bloed (en daarom
ook de door dat bloed geabsorbeerde hoeveelheid licht) tijdens
de pulsatie verandert (plethysmografie). Een pulsoximeter bepaalt
de SpO
2
te sturen en daarbij de tijdens de pulsatiecyclus optredende
veranderingen in lichtabsorptie te meten. Rode en infrarode
lichtgevende diodes (LEDs) met een laag energieverbruik die in
de oximetrie-sensor zijn aangebracht, fungeren als lichtbron; een
fotodiode fungeert als fotodetector.
Omdat oxyhemoglobine en deoxyhemoglobine verschillen in
lichtabsorptie is er een verband tussen de door het bloed geab-
sorbeerde hoeveelheid rood en infrarood licht en de zuurstof-
saturatie van hemoglobine. Om de zuurstofsaturatie van arteriële
hemoglobine te kunnen bepalen, maakt de monitor gebruik van
het pulsatiele karakter van de arteriële bloedstroom. Tijdens de
systole komt een nieuwe golf arterieel bloed het vaatbed binnen,
waardoor het bloedvolume en de lichtabsorptie toenemen. Tijdens
de diastole bereiken het bloedvolume en de lichtabsorptie hun
laagste punt. De SpO
het verschil tussen de maximale en minimale absorptie (namelijk
de metingen tijdens de systole en diastole). Daarbij is de monitor
gericht op de lichtabsorptie door het pulserende arteriële bloed,
waardoor de invloed van niet-pulsatiele absorberende elementen,
zoals weefsel, bot en veneus bloed, teniet wordt gedaan.
door rood en infrarood licht door een arterieel vaatbed
-metingen van de monitor zijn gebaseerd op
2
61
Advertenties
Inhoudsopgave
