Inhoudsopgave
Advertenties
Lactaatmeting in de sportgeneeskunde
Voor een doeltreffende werking van de spieren is de levering van energie noodzakelijk. Deze
heeft plaats in de spiercellen via zgn. energierijke fosfaatverbindingen (ATP), die slechts in
geringe mate worden opgeslagen en bij belasting weer snel worden verbruikt. Bij een
gematigde belasting zorgt de celstofwisseling voor regeneratie van het lichaam en aanvulling
van de spiercellen met ATP's. In dit proces wordt zuurstof gebruikt (aëroob metabolisme) om
de uit het voedsel gewonnen glucose en vetzuur af te breken. De celstofwisseling stelt zich
afhankelijk van de belasting op de energiebehoefte in, maar de maximale energiestroom is
natuurlijk wel beperkt.
Bij een verhoogde belasting van de spieren gebeurt de energielevering daarom steeds meer
zonder de medewerking van zuurstof via de zgn. anaërobe lactische energielevering. Als
stofwisselingsproduct ontstaat dan melkzuur, waarvan het zout lactaat wordt genoemd.
Zolang de lactaatwaarde zich op een niveau bevindt waarbij de verhouding van lactaatvorming
en –afbraak in evenwicht is ("steady state"), mag de trainingsbelasting verder worden
opgevoerd. Vanaf een bepaald belastingsniveau, afhankelijk van de individuele conditie van de
sporter, neemt het lactaatgehalte in het bloed echter buitenproportioneel toe, omdat er door de
stijgende anaërobe stofwisseling meer lactaat wordt gevormd dan er door de aërobe
stofwisseling weer kan worden afgebroken. Hier spreekt men van de aëroob-anaërobe
drempel.
Uit de sportgeneeskunde is gebleken dat er zich bij een gerichte training op het gebied van de
aëroob-anaërobe drempel een markante verbetering van het uithoudingsvermogen
voordoet: de concentratie aan enzymen die bijdragen tot de aërobe energiestofwisseling neemt
toe, de mitochondriën als "krachtcentrales" van de cel vermeerderen zich en worden groter, het
capillaire opnamesysteem van voedingsstoffen in de spiercellen breidt zich uit en er doet zich
een grotere glucosetolerantie en een regelmatigere hartwerking voor. De spiercellen maken dus
ook bij een hogere spierbelasting gebruik van de efficiëntere energiewinning via de
celstofwisseling, waarbij behalve koolhydraten ook vetten worden afgebroken. Zo is het
mogelijk om de prestaties maximaal op te voeren en dus optimale trainingsresultaten te
verkrijgen.
Advertenties
Inhoudsopgave
