Inhoudsopgave
Advertenties
24. Meetprincipe
De voorgaande formule toont aan dat de massa gas die door de sensor stroomt
gemeten wordt door meting van het temperatuurverschil tussen de beide
thermisch gevoelige weerstanden. De massadebietsensor wordt geijkt door de
waarde van de constante "k" te wijzigen. Bovendien kan een conversiefactor
toegepast worden in functie van het gebruikte gas (wijziging van de dichtheid
[soortelijke massa] en de soortelijke warmte).
In de praktijk zijn de resolutie en de meetsnelheid sterk afhankelijk van de
thermische inertie van de verwarmingsweerstand en de thermisch gevoelige
weerstanden. Deze kenmerken zijn afhankelijk van de constructie van de sensor.
Hoe kleiner de sensor, hoe minder gas er zal nodig zijn om een bepaald
temperatuurverschil te doen ontstaan. De vooruitgang op het gebied van micro-
elektronica en micromechanica hebben het mogelijk gemaakt dergelijke sensoren
te bouwen.
18.4
H
ET VOLUME VAN HET REFERENTIERESERVOIR
Het volume van het referentiereservoir (zie afbeelding 7–1, pagina 20) moet
gekozen worden in functie van het te testen volume en van de grootte van de te
meten lekstroom. Het is beter dat het referentiereservoir een groter volume dan
die van het te testen stuk.
Het vereenvoudigde meetschema ziet eruit als volgt:
Sensor
Lek
Afbeelding 18–5: Het referentievolume (VR) en het te testen volume (VT).
034
In het geval van een drukcontrole zal het lek de druk in het te testen volume VT
doen afnemen. Door het principe van de communicerende vaten zal het
referentievolume VR over de massadebietsensor een hoeveelheid gas afgeven
om te trachten een gelijke druk in de beide volumes te herstellen.
Als het volume van het reservoir VR gelijk is aan het te testen volume VT, zal de
stroom, gemeten door de massadebietsensor gelijk zijn aan de helft van de
lekstroom.
3
Inderdaad, als het lek 4 cm
gas laat ontsnappen zullen er, voor het herstellen van
3
3
het drukevenwicht, 2 cm
geleverd worden door het volume VR en 2 cm
door het
volume VT.
93
Advertenties
Inhoudsopgave
