Inhoudsopgave
Advertenties
Toen later parallel aan de ASCII-leestekens de ANSI-leestekens werden ingevoerd, die door oudere
Windows-versies wordt gebruikt, maakte men dezelfde fout nog een keer. Om de taalverwarring perfect
te maken, werden de Duitse dubbel punten en andere letters met accenten op andere plaatsen in de
leestekens geplaatst dan in de ASCII-standaard.
Om dit probleem op te lossen voerde men in de jaren 90 de Unicode in, die alle talen, waaronder tevens
Egyptische hiëroglyfen, spijkerschrift en het Vedisch Sanskriet, de oudste in de wereld overgeleverde
geschreven taal, kan weergeven. De meest verbreide vorm, Unicode-tekens in zuivere tekstbestanden te
coderen, is UTF-8, een codering, die platformoverkoepelend werkt en de eerste 128 tekens met ASCII
identiek – en dus neerwaarts compatibel is met bijna alle tekstweergevende systemen. De codering wordt
in een commentaarregel aangegeven. Alle regels die met een
Python-interpreter beoordeeld. De codering, die altijd helemaal aan het begin van het programma moet
staan, laat de Python-shell zien, hoe tekens moeten worden weergegeven, is echter geen echte
programma-aanwijzing. Op deze manier kunt u ook willekeurige eigen commentaren in de
programmacode invoeren.
Commentaren in programma's
Tijdens het schrijven van een programma, weet men later vaak niet meer, wat men van plan was bij
bepaalde programma-aanwijzingen. Programmeren is een van de meest creatieve bezigheden, omdat
men enkel en alleen, zonder beperkingen door materiaal en hulpmiddel, vanuit ideeën iets creëert. Juist
bij programma's, die ook een andere persoon begrijpt of zelfs verder moet bewerken, zijn commentaren
belangrijk. In het voorbeeldprogramma zijn geen commentaren opgenomen, om de programmacode
overzichtelijk te houden. Alle programma-aanwijzingen zijn uitgebreid beschreven.
Bij programma's, die men zelf publiceert, vraagt men zich altijd af: commentaren in Nederlands of
Engels? Bij Nederlandse commentaren klagen de Fransen over de onbegrijpelijke taal, zelfs de Engelse
taal begrijpt men op een gegeven moment niet meer, en de Britten lachen vanwege het slechte Engels.
toets = 4
verkeerslicht=[4,18,23,24,25]
Omwille van de eenvoud wordt voor de toets een extra element met het nummer
de lijst toegevoegd. Op deze manier kan men voor de toets ook gemakkelijk een andere GPIO-poort kiezen,
omdat de nummers hiervan net als de GPIO-poorten van de LED's alleen op deze plaats in het programma is
ingevoerd.
GPIO.setup(Ampel[taster], GPIO.IN)
definitie gebeurt tevens via
print ("Druk op de toets, om het voetgangersknipperlicht in te schakelen, Strg+C
beëindigt het programma")
Tijdens de start geeft het programma nog een andere melding weer, die meedeelt, dat de gebruiker de toets
moet indrukken.
44
De GPIO-poort van de toets wordt als ingang gedefinieerd. Deze
, dit keer echter met de parameter
GPIO.setup
-teken beginnen, worden niet door de
#
en de GPIO-poort 25 aan
4
.
GPIO.IN
Advertenties
Inhoudsopgave
