Advertenties
Diffusie door membranen
Een dialyse-slang gevuld met NaCl of KCl-oplossing hangt in gedestilleerd water. Het
zout diffundeert door de slang. De diffusie is te volgen door de geleidbaarheid te
meten. Onderzoek de afhankelijkheid tussen de diffusiesnelheid en het
concentratieverschil
van
de
oplossing
binnen
en
buiten
de
slang.
Het nemen van watermonsters in zeewater en oppervlaktewater
Bemonster zeewater, voor het bepalen van de gemiddelde geleidbaarheid, bij
voorkeur op enige afstand van de kust en onder het wateroppervlak. Ook stilstaand
oppervlaktewater dient onder het wateroppervlak bemonsterd te worden. Neem
bijvoorkeur een aantal monsters op verschillende diepte. De menging van waterlagen
in plassen met stilstaand water is sterk seizoenafhankelijk. Stromend
oppervlaktewater is in het algemeen goed gemengd, bemonstering luistert dan
minder nauw.
Hulpmiddelen voor het nemen van watermonsters staan in vele boeken over veldwerk
beschreven. Steek in iedergeval niet de Geleidbaarheidsensor geheel onder water. Bij
een te hoge waterdruk kan in de sensor lekkage ontstaan.
Het is aan te bevelen om de geleidbaarheid ter plekke te meten. De geleidbaarheid is
echter niet dusdanig veranderlijk dat bepaling achteraf bezwaarlijk is. Enkele
maatregelen die men moet nemen zijn:
- verdamping tegengaan door monsterpotjes goed af te sluiten
- monsterpotjes bij voorkeur tot de rand vullen om oplossen van
koolstofdioxidegas tegen te gaan
Wijziging van de temperatuur wordt door de sensor automatisch gecompenseerd.
Monsters die veel organismen bevatten zullen in het algemeen minder geschikt zijn
voor bepalingen achteraf.
In open zee heeft zeewater een geleidbaarheid van circa 53.000 µS/cm (27.000 mg/L
NaCl). Dit ligt buiten het bereik van de sensor (maximaal 20000 µS ). Verdun daarom
zeewater voor bepalingen van de geleidbaarheid met gedestilleerd water
(bijvoorbeeld 25 mL zeewater op 100 mL oplossing) en reken de verdunning (1/4)
achteraf terug.
Gebruikershandleiding Geleidbaarheidssensor ML57m | 7
Advertenties
