E
LEKTROMEDISCHE THERAPEUTICA
De toediening van elektrotherapie is geen nieuw concept. De Oude Grieken
herkenden de therapeutische waarde van natuurlijk voorkomende elektrische
fenomenen lang voordat William Gilbert de elektriciteit in 1600 definieerde.
Zowel Aristoteles als Plato verwijzen naar de Zwarte Torpedo (sidderaal) die in
46 voor Christus door de arts Scribonius Largus werd voorgeschreven voor de
verlichting van verschillende medische aandoeningen, van hoofdpijn tot jicht
(van top tot teen). Rond 1800 rapporteerden tandartsen uitstekende resultaten
met het gebruik van primitieve elektrische instrumenten voor pijnbestrijding.
Aan het einde van de 19e eeuw werden elektrische instrumenten op grote
schaal gebruikt voor de behandeling van pijn en werd beweerd dat deze
verscheidene medische aandoeningen konden genezen. Door de inadequate
oude elektrische technologieën en de politieke druk van de farmaceutische
lobby verloor deze vorm van therapie aan het begin van de 20e eeuw haar
geloofwaardigheid bij de medici. Als gevolg hiervan staakten universiteiten het
onderwijs in elektrotherapie. De biofysica werd praktisch uit de geneeskunde
verwijderd, waardoor scheikunde als hoofdwetenschap overbleef en daarmee
de verantwoordelijkheid voor het genezen van alle menselijke ziekten te dragen
kreeg. Nu we in de 21e eeuw zijn aangeland, is het duidelijk dat scheikunde als
enig verklarend model voor geneeskunde de hoge verwachtingen niet waar kan
maken, waardoor de moderne geneeskunde het potentieel van de biofysica is
gaan heronderzoeken.
Experimenten met elektrische hersenstimulatie met lage stroomsterkte
werden voor het eerst gerapporteerd in 1902 door Drs. Leduc en Rouxeau uit
Frankrijk. In eerste instantie werd deze methode "elektroslaap" genoemd, daar
men dacht dat er slaap mee kon worden opgewekt. In de jaren '50 van de vorige
eeuw begon men in Rusland met het onderzoek naar wat nu bekend staat als
craniale elektrotherapie-stimulatie (CES) voor de behandeling van angst,
slapeloosheid, depressie en pijn. In de jaren '60 van de vorige eeuw kwam deze
behandeling naar de Verenigde Staten.
In 1965 publiceerden Drs. Ronald Melzack uit Canada en Patrick Wall uit
het Verenigd Koninkrijk een artikel waarin een nieuwe uitgebreide theorie
wordt uitgelegd over hoe pijn wordt verwerkt door het zenuwstelsel. Hun 'Gate
Control'-theorie legde eveneens uit hoe elektrische stimulatie de fysiologie van
pijnpaden kan beïnvloeden. In 1967 werden elektrische apparaatjes chirurgisch
16