Inhoudsopgave
Advertenties
GEBRUIKSAANWIJZING Hardheidsmeter PCE-2900
5 Meetprincipe
Hardheidsmeting met de Leeb methode
De LEEB meetmethode werd voor het eerst in 1978 gebruikt. Hij wordt gedefinieerd door de
verhouding tussen de terugslagsnelheid van een slaglichaam ten opzichte van zijn inslagsnelheid,
vermenigvuldigd met 1000. Hoe harder het oppervlak van het materiaal, hoe hoger de
terugslagsnelheid. Voor een bepaalde groep materialen (bijv. staal, aluminium ...) stelt de Leeb
hardheid een directe verhouding vast met hun hardheidscondities. In de behuizing van de PCE 1000
bevindt zich een spoel en daarbinnen het slaglichaam. In het slaglichaam bevindt zich een
permanente magneet. Wanneer het slaglichaam zich dan door de spoel "beweegt" wordt er door de
magneet in de spoel een spanning geïnduceerd, die evenredig is aan de snelheden van de magneet.
De Leeb-hardheid wordt middels de volgende formule berekend:
HL = 1000 x (VB / VA)
HL : Leeb hardheid
VB : Terugslagsnelheid
VA : Inslagsnelheid
De spanningseigenschap van het uitgangssignaal, wanneer het slaglichaam de inductiespoel
overschrijdt, wordt in de volgende afbeelding geïllustreerd.
Tijd
Inslagfase
Terugslagfase
Als u de hardheid van een materiaal met een traditionele statische testmethode meet, (slaglichaam)
heeft een verandering van de aangebrachte druk, een verandering In de meetwaarde tot gevolg.
Verschillende slaglichamen produceren verschillende transformatiecurves. Dus als de Leeb hardheid
in een andere hardheidswaarde wordt omgezet, moet bij de geconverteerde waarde het gebruikte
slaglichaam vermeld worden.
7
Advertenties
Inhoudsopgave
