Elke plant heeft elementen in verschillende hoeveelheden nodig en dit is de reden waarom elke
plant een bepaald pH-bereik nodig heeft om zijn groei te optimaliseren.
IJzer, koper en mangaan zijn bijvoorbeeld niet oplosbaar in een alkalische omgeving. Dit betekent
dat planten die deze elementen nodig hebben, theoretisch in een zure grondsoort moeten staan.
Stikstof, fosfor, kalium en zwavel daarentegen zijn gemakkelijk verkrijgbaar in een pH-bereik dat
dicht bij de neutraliteit ligt.
Abnormale pH-waarden kunnen de concentratie van toxische elementen voor planten verhogen.
Een plant kan bijvoorbeeld geen overmatige aluminiumionen verdragen die onder zure omstandig-
heden kunnen toenemen.
Als de pH-waarden te ver van neutrale omstandigheden liggen, kan dit een minder doorlatende en
compactere bodem tot gevolg hebben.
Bodembeheerstrategie met betrekking tot de pH
• Het is raadzaam om gewassen te kiezen die geschikt zijn voor het pH-bereik van de bodem.
• Voeg meststoffen toe die de zuurtegraad niet verhogen (ureum, calciumnitraat, ammonium-
nitraat en superfosfaat) of de alkaliteit niet verlagen (ammoniumsulfaat).
• Maak een kostenevaluatie voorafgaand aan de wijziging van de pH van de grond om de kos-
ten van bodemverbeteraars te bepalen ten opzichte van de waarde van de geteelde planten.
• pH-modificatie kan een ernstige verbetering van de prestaties van de plant bewerkstelligen,
maar kan te lang duren of van korte duur zijn.
Door bijvoorbeeld kalk toe te voegen, kunnen de effecten in kleigrond tot 10 jaar duren, maar
slechts 2-3 jaar in een zanderige bodem.
Voor een zure grond kunnen we stoffen als kalk, dolomiet, kalksteen en mergel gebruiken, afhan-
kelijk van de aard van de grond. Zie tabel 1.
Bodemverbeteraar
CaO
Ca(OH)
2
CaMg(CO
CaCO
3
Tabel 1. Hoeveelheid (q/ha) zuivere verbinding noodzakelijk om 1 eenheid pH te verhogen.
Kleibodem
30-50
39-66
)
49-82
3
2
54-90
Zilte grond
Zandbodem
20-30
10-20
26-39
13-26
33-49
16-33
36-54
18-36
11