De ion uitwisseling is ook verantwoordelijk voor het zuurstof verbruik van de
cel. Een pulserend magnetisch veld kan de ion uitwisseling op het celniveau
dramatisch beïnvloeden en daarmee het zuurstof verbruik van de zieke of
beschadigde weefsels beduidend verbeteren. De achteruitgang van het zuurstof
verbruik is een bekend probleem in verschillende medische richtingen, vooral in
gevallen van slechte genezing en artritis.
De aandoeningen waar de magneetveldtherapie gebruikt kan worden o.a.:
1. Orthopedische problemen: breuken en botbeschadigingen
2. Open wonden en stofwisselingsproblemen
3. Zachte weefsel problemen, pijnlijke ruggen, spierstijfheid, algehele pijn in het
lichaam
4. Acute ontstekingen.
5. Chronische pijnen
Uit klinische experimenten weten we dat het pulserend magnetisch veld
vrijwel onmiddellijk pijn kan verminderen. Dit wordt gedeeltelijk veroorzaakt
door de toegenomen partiële zuurstofdruk in de weefsels, de toename van de
plaatselijke doorstroming en de snelheid van de capillaire bloedstroom, wat de
opeenstapeling van de bouwstoffen vermindert, die te wijten was aan
versmalde bloedvaten en verminderde bloedstroom. (doorgegeven via het
sympathisch zenuwstelsel)
Er zijn geen contra-indicaties wat betreft magneetveld therapie met
uitzondering van gevallen van inwendige bloedingen. In tegenstelling tot
chemische medicijnen is er geen kans op een overdosis, in ieder geval niet
binnen de veldsterkte die op dit moment gebruikt wordt voor behandelingen.
De PMF therapie is een therapie waarbij geen warmte vrijkomt, daarom kunnen
alle implantaties (metaal of plastic) behandeld worden. Ziekenhuizen gebruiken
PMF therapie om de genezing van patiënten met pennen en platen op de
botten te versnellen, omdat er geen warmte in de implantaties wordt
geproduceerd. Breuken kunnen behandeld worden, zelfs door het gips heen,
omdat magnetische velden door alle materialen heen gaan.
Het therapeutisch effect van een behandeling blijft ongeveer zes tot acht uur
aanwezig. De meeste gevallen vereisen meerdere behandelingen per dag. Na
vijf tot tien dagen kan de behandeling gereduceerd worden tot één
behandeling per dag of om de andere dag. In chronische of extreem moeilijke
gevallen kan dit langer duren.