Inhoudsopgave
Advertenties
Als voorbeeld nemen we aan dat schakelaar S1 in afbeelding 3 wordt gesloten.
Indien horizontale lijn 2 nu onder spanning wordt gezet, zal deze spanning ook op
verticale lijn B komen te staan.
Als nu dus verticale lijn A t/m D stapsgewijs worden afgetast wordt er in dit
voorbeeld op verticale lijn B een spanning gedetecteerd.
Dus de combinatie "horizontale lijn 2" en "verticale lijn B" levert een verbinding op
omdat de schakelaar S1 is gesloten.
Bij het sluiten van S2 is dus de combinatie "horizontale lijn 4" en "verticale lijn D".
Indien je bijhoudt welke horizontale lijn er onder spanning gezet wordt en welke
verticale lijn er wordt afgetast, weet je dus welke schakelaar(s) er gesloten zijn.
In de praktijk gaan deze stappen natuurlijk razend snel en door de combinatie
waarbij de horizontale en verticale lijnen met elkaar worden verbonden kun je dus
bepalen welke schakelaar gesloten of geopend is.
Het voordeel van dit systeem is dat je veel minder draden nodig hebt om je
schakelaars aan te sluiten. Vanuit het voorbeeld in afbeelding 3 heb je dus voor
16 schakelaars maar 8 draden nodig. In de conventionele techniek zouden dit er
minsten 17 zijn (16 + 1 gezamenlijke).
De SWU werkt met een matrix van 15 x 7 lijnen en daar kunnen dus 105
schakelaars op worden aangesloten. Je hebt echter maar 15 + 7 = 22 draden
nodig en geen 106.
Dit levert in de schakelkast een aanzienlijke besparing aan draden op en is
bovendien veel overzichtelijker.
Elke verandering die met een schakelaar wordt gemaakt, zal automatisch door de
elektronica worden geregistreerd en worden verwerkt.
De elektronica zorgt er ook voor dat elke schakelaar correspondeert met een
adres. Dat adres wordt verzonden via de communicatie bus (XpressNet™ of X-
bus) en zorgt ervoor dat de geadresseerde uitgang van de decoder schakelt
conform de stand van de schakelaar in de matrix.
Elke verandering in deze matrix zal dus resulteren in een commando naar de
desbetreffende decoderuitgang.
8
Advertenties
Inhoudsopgave
