WERKING
Het zoutgehalte wordt bepaald door de brekingsindex van zeewater te meten.
De brekingsindex is een optische eigenschap van een stof en het aantal opgeloste deeltjes daarin.
De brekingsindex wordt gedefinieerd als de verhouding van de snelheid van het licht in de lege
ruimte tot de snelheid van het licht in de substantie. Een gevolg van deze eigenschap is dat licht
zal 'buigen' of van richting veranderen wanneer het door een substantie met een verschillende
brekingsindex passeert. Dit wordt refractie genoemd.
Bij het passeren van een materiaal met een hogere naar lagere brekingsindex, is er een kritische
hoek waarbij een invallende lichtbundel niet langer kan breken, maar in plaats daarvan zal worden
gereflecteerd.
De kritische hoek kan worden gebruikt om eenvoudig de brekingsindex te berekenen volgens de
vergelijking: sin (θ kritisch) = n2/n1, waarbij n2 de brekingsindex van het medium met de
lagere dichtheid is, n1 is de brekingsindex van het medium met de hogere dichtheid.
In deze refractometer passeert het licht van een led een prisma in contact met het monster.
Een beeldsensor bepaalt de kritische hoek waarbij het licht niet langer door het monster wordt
gebroken.
5